A PANDEMIA DE PLÁSTICOS

Publicado o Decembro 2, 2021 por Naia Rodríguez Fernández

FOTO 1

Vivimos rodeados de plástico: nos envases, na roupa, nos productos de hixiene…. E como consecuencia, o 80% da basura mariña son pláticos, segundo os datos da Comisión Europea. Una vez que chega á natureza a súa descomposición e moi lenta, polo que acaban inxeridos por moitos animais e morrendo, ou engadidos á cadea trófica, tal e como se amosa nun estudio da OCU no que se atoparon micropásticos no 68% dos 102 alimentos de orixe mariño analizados (tales como mexillóns, ameixas, lagostas, gambas…).

FOTO2

Deste consumo, un 48% son plásticos dun só uso que, segundo diversos estudos, adoitan ter un uso medio de menos de 15 minutos, pero un custo económico, e sobre todo ambiental insostible, polo que urxe tomar medidas por parte da cidadanía e dos poderes públicos.

Para tratar de poñer freo a esta situación, o 5 de xuño de 2019 aprobouse a DIRETIVA (UE) 2019/904 DO PARLAMENTO EUROPEO e DO CONSELLO relativa á redución do impacto de determinados produtos de plástico no medio ambiente.

Según a norma europea, desde o 3 de xullo de 2021 está prohibida a venda no conxunto da Unión Europea dos seguintes produtos:

  • Cubertos de plástico dun so uso como culleres, tenedores, garfos e palillos.
  • Platos de plástico dun so uso.
  • Palliñas ou axitadores de bebidas.
  • Bastóns de algodón para os oídos fabricados en plástico.
  • Paus de plástico para soster globos.
  • Contedores de alimentos e tazas de poliestireno expandido (corcho blanco).

Tamén entran en vigor obrigas de marcado para sensibilizar á poboación sobre o impacto ambiental en compresas, tampóns hixiénicos e aplicadores, toalliñas húmidas, produtos do tabaco con filtros e vasos de bebida.

En España estase retrasando a súa retirada do mercado xa que o Goberno non traspuxo a directiva europea, pois decidiu adaptala á lei de Residuos que se atopa en trámite parlamentario e que se estima que ate 1 de xaneiro de 2023 non será aprobada e entre definitivamente en vigor.

Unicamente Baleares foi a Comunidade Autónoma pioneira en poñer en marcha e incluso ir máis lonxe do establecido nesta lexislación, xa que desde o pasado mes de marzo está prohibida a venda nestas illas de produtos dun só uso de plástico, incluindo (ademáis dos estipulados na diretiva europea) outros como as bandexas de plástico destinadas a empaquetar produtos alimenticios ou os aneis de plástico en paquetes de bebidas.


De todos xeitos, incluso logo do 2023 poderá seguir a comercializarse este tipo de produtos ata que se acabe o stock nas tendas.

Como consumidores, é fundamental que sexamos conscientes da gravidade deste problema e comecemos a tomar medidas sobre todo relacionadas coa eliminación, e se non é posible, á redución e cambio por productos similares pero fabricados en papel, cartón ou fibras naturais.

FOTO3

Publicado en Contaminación, Contaminación océanos, Medioambiente | Etiquetado , | Deixa un comentario

O tráfico ilegal de especies fainos enfermar

Publicado o Novembro 30, 2021 por Antía Padín Domínguez

O tráfico ilegal de especies é un crime internacional, cunha crecente demanda, cuxas sancións son pouco rigorosas a pesar de poñer en risco a supervivencia de animais en perigo de extinción e estar aniquilando a vida salvaxe de moitos países. Pero ademais de ser un perigo contra a biodiversidade tamén afecta á saúde humana, segundo o Informe Mundial sobre Delitos contra la Vida Silvestre, tres cuartas partes das enfermidades contaxiosas, como a COVID-19, foron transmitidas de animais a persoas.

O Informe analiza o impacto do tráfico ilegal de especies protexidas e sinala que a facilidade de transmisión de enfermidades ven dada pola destrución do ecosistema e o comercio de flora e fauna salvaxe.

Unha demanda baseada en moitos casos en supersticións, empuxa á extinción de moitos animais e xera un negocio que destrúe a natureza e fomenta a corrupción.

Colmillos de elefante, aletas de tiburón, pero tamén trafícase con exemplares vivos que son usados, ou ben como mascotas, a pesar de ser salvaxes, ou para ser sacrificados.

Fixéronse unhas 180.000 incautacións en 149 países, o que demostra que afecta a todo o mundo.

“Concienciar sobre a escala e o  impacto das amenzas planteadas polos delitos contra a vida silvestre poden axudar a reducir a demanda de produtos”, di Waly no informe. Por exemplo, a concienciación das marcas de roupa, produciu unha redución no uso da pel de réptiles.

Así tamén se viu afectada a poboación de elefantes, que se reduciu pese a todos os esforzos. En África, descende cada ano máis de 10.0000 exemplares destes grandes mamíferos, ata deixar a poboación total nuns 500.000 elefantes.

Por outro lado, España ten un plan chamado Plan de Acción Español contra el Tráfico Ilegal y el Furtivismo Internacional de Especies Silvestres (Plan TIFIES) para previr o comercio ilegal e furtivismo dende a súa orixe. Entre as iniciativas deste plan no 2019, podemos destacar as seguintes: golpes ao tráfico de especies silvestres, formación aos axentes  do SEPRONA e apoio á ciencia, madeira protexida e combatir o tráfico de especies silvestres na súa orixe.

Publicado en biodiversidade | Etiquetado , , , | Deixa un comentario

UN ESPAZO E MOITA VIDA

Publicado o Novembro 30, 2021 por Natalia Paz Chaves

Os canóns do Sil, A Ribeira Sacra

Que son os espazos naturais?

Os espazos naturais, son zonas naturais protexidas, o que quere dicir, que non foron transformadas polas accións humanas e o seu obxetivo é protexer e conservar a flora e a fauna, pode ser por tres razón, ou ben, porque son paisaxes únicos ou especiais, por protexer a biodiversidade ou debido a súa fraxilidade.

Pero, cal é a diferenza cun zoolóxico?
Un zoolóxico é un centro de conservación, onde a súa intención, é utilizar os animais, que a maior parte das veces están enxaulados, como obxetos, para incrementar a cultura, e deste xeito, tamén a economía. Polo contrario, os espazos naturais protexidos, son zonas naturais, onde os animais atópanse en liberdade e intentan protexer todo tipo de ser vivo.

Hai varios tipos de espazos naturais protexidos, a finalidade dunha reserva natural e a investigación científica, un parque natural encárgase de protexer especies vexetais e animais, e cando están xestionados polo Estado, chámanse parques Nacionais. Cando se trata do medio mariño, chámase Áreas Mariñas e por último, os paisaxes protexidos e monumentos naturais, son espazos que están protexidos pola súa beleza singular, por exemplo, de especies raras.

Poden atoparse nunha gran variedade de lugares, en montañas, en zonas marítimas, no deserto etc. A maior parte das veces pódense visitar, pero hai que seguir unha serie de normas, como non molestar a fauna e non ter contacto con ningún tipo de animal.

España é o país con máis reservas da biosfera recoñecidas pola Organización de las Naciones Unidas para a Educación, a Ciencia e Cultura (UNESCO) e tamén o país da Unión Europea que máis participa na Red Natura 2000, unha cuarta parte do territorio español, adícase a conservación da natureza.

Estes, tamén son unha gran axuda para o turismo, xa que ao ano, os parques españois reciben como mínimo 23 milóns de visitantes. O parque natural protexido máis visitado en España, é o Teide, en Canarias.

Entre outras moitas cousas os beneficios de protexer estas áreas son: que contribuen ao abastecemento da auga, dos alimentos e materias primas e axudan a regulación climática.

Actualmente, hai ao redor de 2000 espacios protexidos en toda España, como por exemplo, El Parque Nacional de Sierra Nevada, El Parque Nacional del Timanfaya, Picos de Europa etc. A comunidade Autónoma de Galicia, tamén ten moitos espacios protexidos, As Fragas do Eume, Serra do Xurés, Os canóns do Sil, O Courel, entre outras moitas.

Fuentes: Definición ABC, Wikipedia, Ambientum


Publicado en biodiversidade, Medioambiente | Etiquetado , , , , , , | Deixa un comentario

SURFEANDO SOBRE ONDAS DE PETRÓLEO

Publicado o Novembro 30, 2021 por Mercedes Suárez González

A costa de Huntington atópase en California (EEUU). Coñecida como a capital do surf, protagoniza un dos desastres naturais máis importantes da súa historia recente; posto que vertéronse nela accidentalmente máis de 475.000 litros de petróleo cru. Cubrindo unha superficie de aproximadamente 34 Km cadrados no Océano Pacífico. Isto abarca dende o peirao de Huntington Beach ata Newport Beach, a poucos quilómetros do sur de Los Ángeles.

Nestas praias apareceron mortos peixes e aves, polo que as autoridades decretaron que estas praias permanecerán cerradas durante meses, tamén advertiron que os responsables deberán asumir as consecuencias. Katrina Foley alertou “O impacto no medio ambiente é irreversible”, quen é a supervisora do condado de Orange. Orange é un dos condados máis afectados.

          

Huntington beach debido á súa continua ondada e a que ten 13 km de costa é unha das praias preferidas polos surfistas. Newport beach conta cunha costa de 12 km e é considerada a mellor praia para facer bodysurf de todo o país, polo que este desastre ecolóxico afecta a moitísima xente que desfruta do verán permanente destas augas.

Nestes momentos, debido a que a costa está cuberta por petróleo, se non fose pola prohibición que restrinxe o acceso a estas praias os surfistas terían que empezar a practicar surf sobre petróleo. Aínda que o feito de non poder nadar nin respirar nestas augas non faría desta tarefa algo doado.

A noite do 3 de outubro a Garda Costeira de Estados Unidos informou que as tripulacións “recuperaran” da auga arredor de 12.000 litros de petróleo.


Mentres que se investiga sobre este derrame coa axuda de varios mergulladores inténtase que a mancha negra non se expanda. A razón deste derrame de petróleo foi unha filtración nun oleoduto submarino, que proviña de Platform Elly, operado por Beta Offshore, subsidiaria californiana de Amplify Energy Corporation. . “Aínda que a fuga non se detivo por completo, completouse o traballo preliminar para reparar a área danada”, comunicaron as autoridades locais. Estas instalacións, segundo o director de Amplify Energy, construíronse a principios da década de 1980 e inspecciónase cada dous anos. Unha das teorías apunta a que a áncora dun barco perforaría o oleoduto, pero non está confirmado.

A pesar de que o cheiro a petróleo comezou a molestar aos veciños o venres 1 de outubro e a mancha apareceu a mañá do sábado, a compañía que opera o oleoduto non pechou as operacións ata esa noite. Ao día seguinte, o petróleo seguía derramándose a uns oito quilómetros da cidade costeira de Huntington Beach e a súa alcaldesa advertiu que os litros de petróleo seguirán golpeando as costas da zona durante os seguintes días.

Debido á contaminación destas augas declarouse que calquera alimento subtraído destas costas é unha “ameaza para a saúde pública”.  Tamén afecta a todas as comunidades próximas debido ao cheiro espantoso que cubre toda a costa. Os grupos ecoloxistas aproveitaron este desastre para presionar a California para que substitúa os combustibles fósiles polas fontes renovables.

A pesar dos labores de limpeza, sábese que a mancha de petróleo de 34 quilómetros xa se infiltrou no pantano de Talbert, unha gran reserva ecolóxica, causando “danos significativos”, o petróleo puxo en risco aos animais que habitan nela. Agora búscase que esta mancha negra non alcance a reserva ecolóxica de Bolsa Chica e os humidais de Huntington  Beach.

Publicado en biodiversidade, Contaminación, Contaminación océanos, Medioambiente | Etiquetado , , , | Deixa un comentario

O PERIGO EN MINIATURA

Publicado o Novembro 30, 2021 por Nuria Zhingre Rodiño

O plástico está moi presente nas nosas vidas. O primeiro plástico sintético inventado foi en 1907 e, 114 anos despois, estamos a vivir uns dos problemas máis preocupantes no mundo. Cada vez que saímos á rúa, atopamos plásticos polo chan, na praia e mesmo nos parques dos nenos. Foi terrible cando os plásticos comezaron a contaminar a superficie da Terra, máis o foi cando chegou aos océanos, pero é aínda peor cando che digo que estes mesmo xa se atopan na atmosfera, asombroso, non si?

Atopámolos en forma de microplásticos que poden permanecer seis/sete días no aire ata que volven a caer na superficie terrestre, de onde procedían.

O 84% destes microplásticos proceden das estradas, debido aos pneumáticos e ao propio Diez fuentes de microplásticos que pueden acabar en tu boca (y lo ignoras totalmente) | Foro Económico Mundialasfalto. Tamén veñen dos océanos, un 11%, e do campo, 5%. Cando nos falan sobre a contaminación na atmosfera, o primeiro no que pensamos son nas cidades;  pois en verdade, de todo os microplásticos, so un 0,3% procede destas. E ti dirás, como é isto posible?. Isto débese a que, coa presenza das altas edificacións, o aire é interceptado e non é capaz de levantar esas pequenas partículas.

 

Janice Brahney, profesora de recursos naturais da Universidade Estatal de Utah, fixo un estudo sobre estes microplásticos.  “Estes plásticos non son novos este ano, son, do que xa levamos vertendo no medio ambiente durante décadas”. Estes levan circulando polo aire que respiramos e no interior da comida que inxerimos tanto tempo que xa non soamente os atopamos pola rúa como vos dicía anteriormente, se non que tamén os atopamos xa no noso corpo, no torrente sanguíneo e nas feces humanas.

Janice explícanos que entender cómo se moven os microplásticos é esencial para poder solucionar este problema. Sabendo con certeza como é a súa expansión, axudaríanos a medir con maior precisión, o seu impacto ambiental.

Danos no medio ambiente:

  • Afecta no ecosistema mariño xa que os animais os comen  e estes son tóxicos para eles.
  • Afectan á superficie terrestre porque se asentan no solo aumentando o risco dun efecto tóxico para os animais e para os alimentos que cultivamos e, que polo tanto, consumimos.

Poucos estudos afirman cales son os efectos destes plásticos nos seres humanos. Fixéronse algúns experimentos con roedores para saber como actuarían estes nas persoas. Os principais efectos eran:

  • Provocan dano celular.
  • Secreción de citocinas.
  • Reaccións inmunitarias.
  • Neurotoxicidade.
  • Dano no ADN.


Fontes de información: Climaterra, National Geographic e Cornell University

Publicado en Contaminación, Contaminación aire, Contaminación océanos, Contaminación ríos, Contaminación solos, Medioambiente | Etiquetado , , | Deixa un comentario

DESERTO FLORIDO DE ATACAMA

Publicado o Novembro 30, 2021 por Uxía Ponte Serén

 

No medio do deserto de Atacama, os poucos milímetros de precipitacións que se producen na zona axudan ao crecemento de sementes, bulbos e arbustos os que esperaron durante anos algo de auga. Este é un fenómeno único no mundo pola súa beleza e diversidade de especies.

Os cientifícos o consideran un laboratorio natural para estudar a resistencia das plantas, a falta hídrica e as altas temperaturas debido ao cambio climático. A flor de maior abundancia e a flor “patas de guanaco” pero nesta zona encóntranse non menos de 35 especies confirmadas, algunha en perigo de extinción.

É unha zona híperárida, onde non chove por anos, e aínda así cando chove non falamos de chuvias torrenciais, falamos de milímetros. Trátase dun ambiente que parece inhóspito e privado de vida, sen embargo, no solo hai moitas especies vivas e un pouco de auga, pero e moi escasa, infrecuente e impredicible.

O biólogo Francisco Squeo explica que se trata dun deserto de catro millóns de anos, que soportou glaciacións, períodos secos de mil anos e situacións como a actual, donde os cambios aceleran en pouco tempo.

A flora crece baixo moitas condicións de desvantaxea, polo que teñen características especiais como follas pequenas, acumulación de auga e teñen un sistema fotosintético distinto. Os fungos e as bacterias permiten sobrevivir as especies e aguantar anos sen auga.

O que ten concentrados a os científicos neste deserto é para realizar a primeira biblioteca xenética do deserto. Resulta crucial identificalas para saber  o estado de vulnerabilidade de estas especies, ameazadas pola actividade industrial, gandeira, cambio climático e extracción masiva da flora. Outros científicos enfócanse máis en como a través da xenética podemos implementar a tolerancia das plantas cultivadas. A planta evolutivamente desenvolveu mecanismos para adaptarse as condicións de baixa disponabilidade hídrica, logo seleccionamos as especies que presenten estes mecanismos, ou similares que nos permitan disminuír o consumo de auga dos cultivos sen afectar a o seu rendimento.

No medio da crisis do cambio climático trátase de avances esperanzadores. As plantas, para defenderse necesitan maior cantidade de auga e é xustamente o contario o que sucede, donde a disponibilidade de agua diminúe, polo tanto, as plantas do deserto florido pódennos abrir moitas portas, a que nosos cultivos se adapten e poidan producir con menos auga. En Atacama, os efectos do cambio climático son evidentes. A intensidade tamén está decaindo e iso impacta sobre a composición, porque dentro da natureza hai especies que se adaptan mellor que outras.


Publicado en Cambio climático, Clima e meteoroloxía, Medioambiente | Deixa un comentario

Un verano conxelado

Publicado o Novembro 30, 2021 por Daniel Calo Castro

Os galegos tiñan unha gran esperanza en que o verán puidera calmar os malos animos que traíamos por culpa da pandemia, pero iso non foi posible debido ao mal tempo que tivemos ao longo dos meses de xuño, xullo e agosto. Polo de agora hai duas teorias, a primeira e que polas augas calidadas do atlántico resta peso ao anticiclón das Illas Azores e a segunda hipótesis é unha masa de aire frio que nesa época do ano debería estar máis cara o norte, chegou o 13 de xuño xunta cas tormentas que houbo en ourense e quedando preto da península debilitando o anticiclón.

Esta segunda idea é a máis apoiada por exemplo polo meteórologo Judah Cohen o cal apunta as anomalias das duas oscilacións que afectan a galiza, Ártica e a do Atlbiologia trabajoántico Norte. Esta segunda definese en función a situación das borrascas de Islandia  e o anticiclón das Azores mentras que a Ártica depende da diferencia de presión do Ecuador da Terra e do Ártico.

As duas oscilacións deberian favorecer a reforzar o anticiclón das Azores e sin embargo levan un tempo comportandose de forma estrana. Esta situación provoca que a configuración estea ao reves de como debería.

 

Publicado en Clima e meteoroloxía | Etiquetado , | Deixa un comentario

Cáesenos o edificio?

Publicado o Novembro 30, 2021 por Iria Martínez Arosa

Lamentablemente a día de hoxe estamos perdendo a maioría da nosa   biodiversidade e,  maioritariamente, por non dicir totalmente, é a nosa culpa, sabes por que?

Ben, vamos a poñer un exemplo, a Terra é un edificio e as especies son como ladrillos na construcción deste edificio. Podemos perder uns cantos ladrillos e non pasaría nada pero si desaparece un 20% destes ladrillos entón este edificio caería. Así é como funciona o ecosistema.

A maioría das causas polo que está desaparecendo son :

  • O quecemento global: aumenta a temperatura, dado as emisións de dióxido de carbono que provoca o efecto invernadoiro masivo por culpa do ser humano. Derrete os casquetes polares, secas extremas.
  • Deforestación: cando fan deforestacións nas selvas como o Amazonas están afectando a moitos hábitats de animais que viven aí simplemente por capricho humano.
  • A contaminación: o mar, o solos e  ata o aire están máis que contaminados; tiramos plástico por todos os lados sen importarnos a vida destos animais que por exemplo morren cada día como tartarugas, aves e  peixes que morren afogados  cos aneis que teñen as latas para agrupalas ou en bolsas.

Non podemos pensar que esto so lle vai a afectar a eles porque tamén hai consecuencias para nós, se as especies se extinguen temos que ter en conta a cadea alimenticia. Se as abellas desaparecen moitas plantas non van poder facer a polinización e esto causaría que tamén desaparezan e detrás delas os animais que se alimentan a base delas e así sucesivamente.

Aquí temos un  vídeo que tamén sirve de axuda.


Hai algunhas medidas para poder resolver esto como:

  1. Intentar deixar de usar tantos plásticos e empezar a reciclar  ou empregar outros materiais como vidro.
  2. Reducir a explotación de recursos naturales.
  3. Usar transporte en público ir andando…
  4. Comprar os alimentos ecolóxicos.
  5. No desperdiciar comida.


Publicado en biodiversidade, Cambio climático, Contaminación océanos, Medioambiente | Deixa un comentario

RADIOACTIVIDADE SEN SINTONÍA

Publicado o Novembro 29, 2021 por Raquel Bea Domínguez

A seguinte foto mostra a escala INES a cal se encarga de valorar os accidentes nucleares.

Os materiais radioactivos liberados ao ambiente poden contaminar o aire (o tritio e o carbono 14 son isótopos causados pola radiación cósmica), o auga, as superficies, solos e plantas, edificacións, persoas e animais.

Radiación ionizante:

Nesta categoría atópanse os raios X, raios gamma, partículas alfa, partículas beta.

É a radiación máis perigosa pois posúe a enerxía suficiente para alterar a materia desprendendo os electróns dos átomos e convertindoos en ións. Cando a dosis de radiación supera determinados niveis pode ter efectos perxudiciais na saude como queimaduras cutáneas, caída do pelo, náuseas, síndrome de irradiación aguda, dano no ADN, e incluso a morte. As dosis baixas aumentan o risco de efectos a longo prazo como o cancro. Os efectos dependerán de factores como o sexo, a idade, o tempo de exposición, a idade na que se estivo exposto, nutrición, etc.

Os seres vivos están espostos a baixos niveles de este tipo de radiación como a procedente do sol, as rochas, o chan, fontes naturales do propio organismo, residuos de probas nucleares pasadas ou materiais radioactivos liberados de hospitais e plantas nucleares.

Radiación non ionizante:

Este tipo de radiación ten baixa enerxía polo que non pode arrancar os electróns da materia que ilumina pero pode producir excitacións electrónicas.

Neste grupo están incluídos a luz visible, infravermella e ultravioleta, microondas, ondas de radio e a enerxía de radiofrecuencia dos teléfonos móbiles. Está establecido que a maioría das radiacións non ionizantes non provocan cancro.

Aínda que esta radiación non presenta demasiado perigo, hai que ter coidado coa visión, pois a exposición a frecuencias ópticas (infravermello, visible, ultravioleta) pode ser perxudicial para á vista desencadeando queimaduras de retina, fotorretinitis, fotoqueratitis, fotoconjuntivitis e inducir a aparición de cataratas.

Para máis información podes visitar este pdf

Que é a enerxía nuclear?

Os residuos radiactivos poden danar o medio ambiente. Por exemplo, se os residuos enterrados entran en contacto co auga subterránea ou o auga da choiva poderían mesturarse e así transportalos ao entorno human, danando así animais e ecosistemas ao ter sobre eles choiva mesturada con residuos radioactivos ou ao abastecerse de auga contaminada. Cómpre facer unha boa xestión destes residuos.

As centrais nucleares precisan de cantidades masivas de auga para que a temperatura non se eleve demasiado, ao coller esta auga de ríos e mares tamén hai a posibilidade de que animales mariños vaian incluídos no auga. Ao rematar de usala devólvese ao seu lugar de orixe, pero con unha temperatura máis elevada que pode facer que plantas e outros animais mariños véanse afectados.

Accidentes nucleares:

Os accidentes nucleares ocorren cando prodúcense fugas nos reactores das centrales nucleares. Os niveis de radiación que se liberan poden causar dende malformaciócns ou tumores ata a morte de animais, persoas e plantas a curto, mediano e longo plazo.

–Chalk River (Canadá) No accidente verteuse combustible que foi liberado en forma de partículas da fisión nuclear en millóns de litros de auga contaminada, que evacuouse moi preto do río Ottawa.

–Windscale (Reino Unido). Estímase que morreron 240 persoas por culpa do cancro de tiroides, ocasionado polo iodo-131. Non se evacuou a zona pero o leite producido a 500 km² estaba contaminado.

–Fukushima (Xapón). Ao fallar os sistemas de refrixeración do núcleo as unidades 1, 2 e 3 liberaron contaminación radioactiva. Producíronse explosións, fugas de auga radioactiva, novos temblores. Xapón recoñece un morto pola radiación. Hoxe en día hai máis de un millón de m³ de auga radioactiva e o lugar acumula uranio e residuos fundidos aún radioactivos, 39.000 persoas non se atreven a volver as súas casas.

–Bombardeos en Hiroshima e Nagasaki (Xapón). Foron bombardeados coa bomba atómica provocando entre 105 000 y 120 000 mortes instantáneas e máis de 130 000 persoas con enfermidades. Cara finais de ano o número de mortes duplicárase ata 246 000 persoas. Dende entón cóntanse 565 mortes máis.

–Chernóbil (Ucrania). Ao explotar, este núcleo emitiu 300 Sv/h. A estrutura destruída ardeu durante 10 días, 31 persoas morreron inmediatamente na explosión e 4056 persoas faleceron nos días seguintes. A choiva radioactiva concentrouse preto de Bielorrusia, Ucranina e Rusia. Polo menos 350.000 persoas tiveron que ser evacuadas dos seus fogares. Despois do accidente trazas de depósitos radioactivos foron atopados en case tódolos países do hemisferio norte.

Esta catástrofe provocou a liberación de elevadas cantidades de radiación cara a atmosfera, a máis potente e significativa non intencional ata a fecha. 142.000 km2 dos arredores resultaron contaminados. Máis de 4 millones de hectáreas de bosques do centro de Europa están contaminados. Os bosques contaminados de Ucrania cubren o 10% do territorio, en Bielorrusia calcúlanse danos de 8.000 millóns de dólares nos seus bosques. Terán que pasar polo menos 30 anos ata que a radioactividade descenda o suficiente para que se poda explotar de novo os bosques.

Unha das máis coñecidas consecuencias deste accidente é o Bosque Rojo. Refírese ás árbores ubicadas a 10km2 nos arredores da central nuclear. O nome provén do color roxizo/amarelento que desenvolveron os pinos ao absorver tan intensa dosis de radiación. Estos pinos están mortos e non florecen, as súas follas atópanse no chan pero non se descompoñen. Os animais da zona, 30 anos despois do accidente, empezan a desarrollar malformacións.


Centrales nucleares en España:

En 2020 a enerxía nuclear foi a primeira fonte de xeración de enerxía eléctrica en España cun 22,18% da producción. Hai 5 centrales nucleares en activo. En Salamanca atópase unha fábrica de comustible nuclear e en Córdoba existe un centro de almacenamento de residuos radioactivos de media e baixa actividade (95%). Para os de maior radioactividade (5%) hai un proxecto de construcción dun Almacén Temporal Centralizado. O peche das centrales nucleares en España poría en risco o 23% da luz e de producción eléctrica.

O accidente máis remarcable nunha central nuclear española foi o de Vandellós I. Non houbo consecuencias importantes pero organizáronse manifestacións para pechala.

Na Unión Europea hai 110 reactores, 58 en Francia, que producen o 26% da electricidade usada en toda a UE.

Publicado en Contaminación, Medioambiente | Deixa un comentario

O novo Chernobyl acuático

Publicado o Outubro 12, 2021 por Enol Ruiz Hernández

 

Noticias-2016-Conoce-cuales-son-los-10-paises-con-agua-mas-contaminada-940x529

 

Os tóxicos presentes nos ríos duran anos no ecosistema e están afectando a unhas 20 especies de río en perigo “crítico” de extinción.

As sustancias que acaban nos ríos de España, como praguicidas ou herbicidas, que proveñen de vertidos ou do uso da agricultura intensiva, convértense nuns elementos tóxicos máis perxudiciais do que eran antes a causa da degradación e o cambio climático.

Así o aseguran expertos, que alertan que nos vexetais que se venden todo o ano nos supermercados se encontran unha gran cantidade de produtos tóxicos (algúns deles prohibidos) que acaban no medio ambiente, é dicir, entre un 70% e un 80% dos herbicidas non se adhire ao vexetal “ao que se pretende protexer” e, polo tanto, termina liberado no ecosistema afectando ao medio acuático.

O portavoz dos expertos mencionara que a problemática do Mar Menor está relacionada co uso de fertilizantes e, probablemente, todo isto nos está dicindo que a agricultura industrial altamente dependente do uso de produtos químicos ten efectos contrarios ao medio ambiente.

O plaguicida máis vendido en España e a nivel mundial actualmente é o glifosato, un herbicida sistémico que se absorbe polas raíces da planta e que se encontra en todos os texidos do vexetal, trátase dunha sustancia que, como detalla Hernández (experto), “non discrimina e ataca a todo tipo de vexetais”.

Este produto acaba nos ríos “simplemente por un uso masivo“; contabilízase que en 2019 aproximadamente 11 millóns de litros de glifosato foron vendidos, polo que supón unha elevada probabilidade de que se disperse e acabe contaminando o medio acuático e a vida.

Sen embargo, o glifosato non é a única sustancia que se pode encontrar nos ríos, o portavoz de Ecoloxistas en Acción, denunciou que hai unha gran cantidade de contaminantes e bacterias nos cauces fluviais que se descoñecen, dos que non existen datos.

O portavoz da organización de WWF, explicou que entre un 40% eo 60% dos ríos e humedais en España están en mal estado, dacordo cos parámetros da directiva do Marco do Auga da Unión Europea.

Por iso, destácase a importancia de tomar medidas importantes e contundentes neste momento antes de perder una oportunidade decisiva para reverter esta situación, xa que os herbicidas e praguicidas son extremadamente persistentes e poden chegar a durar anos no ecosistema.

Declive de ictiofauna

Ademais, afectan a una biodiversidade xa de por si moi degradada, cun total de 20 especies de río en perigo crítico de extinción, como o Esturión europeo que surcaba as augas do Guadalquivir.

Haberá menos menos auga da que se poida dispoñer, co cal, tamén empezarán os problemas económicos.

Por outro lado, a sequía está tendo o seu impacto nos ríos, o cal dificulta tamén a cría dalgúns animais.

Os profesionais aseguran que hai que tomar decisións no seu conxunto, é dicir, non só ter en conta a saúde humana e como a contaminación afecta á sociedade senón tamén o seu impacto na saúde ambiental e animal.

Sobre si é posible recuperar os cauces contaminados, os expertos discrepan.


Publicado en Contaminación, Contaminación ríos, Medioambiente | Etiquetado | Deixa un comentario