VEXETACIÓN ÁRTICA, NON TAN LONXE COMO SE CRÍA

Paraxes polares antes baldíos, transformados en paisaxes verdes. O aumento das temperaturas polo quentamento global provocará ese efecto en moitos territorios árticos que, a súa vez, fará aparecer zonas verdes paulatinamente.

O cambio podería afectar ata unha cuarta parte a casi a mitade do Ártico, dependendo da cantidade de emisións posteriores. Con isto, o promedio anual no superficie subirá entre 3.1 y 5.3 graos, provocando que a tundra redúzase e aparezan bosques hacia o 2059. Tras 40 años despois, a  tundra únicamente encontraríase na costa norte e as islas do Océano Ártico, que a súa vez, en Groenlandia reduciría a capa de xeo permanente, e a tundra extenderíase.

Este gran cambio a tan non longo prazo, afectará a especies exclusivas dese medio xeado, como o oso polar, que necesita o xeo para desplazarse e cazar o seu alimento.


Autora: Lara Fernández

 

 

Esta entrada foi publicada en Cambio climático, Clima e meteoroloxía. Garda o enlace permanente.